Kwartaalcijfers

22 september 2025

Het is de favoriete handelsstrategie van professionele beleggers. Men koopt vlak voor de publicatie van kwartaalcijfers zowel een call-optie als een put-optie

In optie termen heet dat een long strangle. De call-optie geeft het recht op het kopen van de aandelen. De tegelijkertijd gekochte put-optie geeft het recht om de aandelen te kunnen verkopen. Zonder al te technisch te worden; stel de koper van de strangle betaalt een premie van 2,5% en de koers beweegt na publicatie met meer dan die 2,5% dan is het een winstgevende strategie.

In sommige publicaties wordt deze strategie als een grote kans op winst en klein op verlies gezien. Immers een koers kan stijgen, dalen of gelijk blijven. En met een strangle heeft men de eerste twee dus 2/3 mogelijke winst. Nu is dat natuurlijk het voorbeeld dat statistiek het verkeerde beeld schetst. In een rivier die gemiddeld een meter diep is kan men verdrinken want er kan een deel zijn dat drie meter diep is. Een aandeel waar een long strangle vaak op wordt gehandeld is Nvidia. Het aandeel heeft zoals bekend hoge verwachtingen. Elk kwartaal wordt er gespeculeerd of aan de verwachtingen wordt voldaan en dan zal de koers stijgen. Echter valt het maar iets tegen dan daalt de koers. Een strangle kost vaak meer dan 8% aan premie. In de laatste kwartalen bewoog de koers gemiddeld met 7,3% na de kwartaalcijfers. Dus was de strangle strategie verliesgevend. Als dat vier kwartalen achter elkaar gebeurt is men snel door het geld heen. De handelaren die de strategie toepassen zullen niet al te blij zijn geweest met het voorstel deze week van president Trump om de verplichting elk kwartaal de cijfers te publiceren door beursgenoteerde ondernemingen te gaan schrappen. Het is in zijn ogen onnodig kostbaar en draagt niet bij aan de lange termijn strategie van het bedrijf. Nu is het eerste argument niet heel sterk. Volgens consultatiebureau APQC kost kwartaalcijfers gemiddeld 40 cent op een omzet van $ 1.000. Het tweede argument is wat sterker. Trump stelde dat Chinese bedrijven worden geleid op basis van een horizon van 50 tot 100 jaar terwijl Amerikaanse bedrijven op kwartaalcijfers worden geleid. Nu is dat kort door de bocht maar er valt wat voor te zeggen dat bedrijven meer gericht moeten zijn op langere termijn dan alleen op korte. In 1970 werd de kwartaalrapportage verplicht door de Amerikaanse toezichthouder de SEC. Aandelenprijzen daalden omdat investeerders verrast waren door de tegenvallende resultaten van bedrijven bij de publicatie van hun halfjaarcijfers, gezien de snel veranderende economische omstandigheden. Om dergelijke onverwachte gebeurtenissen te voorkomen, is de kwartaalverplichting ingesteld. Maar ondanks dat was het faillissement van bijvoorbeeld Enron niet te voorkomen. Een argument om de kwartaalcijfers niet af te schaffen is dat als we het alleen bij zes maanden cijfers zouden houden de verrassingen groter zouden zijn bij publicatie. Dat zorgt voor meer onrust op de aandelenmarkten. Maar verrassingen zijn er altijd. Neem nu het laatste kwartaal. Er was gerekend door analisten op een winstgroei van gemiddeld 4,8%. Het werd 12%. De discussie die Trump afgelopen week startte (hij zei het overigens zeven jaar geleden al) zal nog wel even duren. En we denken dat de meeste bedrijven zullen kiezen voor kwartaalcijfers in het kader van de transparantie.